Marburg Virus เดิมชื่อไข้เลือดออกมาร์บูร์ก เป็นโรคร้ายแรงและมักเป็นอันตรายถึงชีวิตในมนุษย์ ไวรัสทำให้เกิดไข้เลือดออกจากไวรัสอย่างรุนแรงในมนุษย์ อัตราการเสียชีวิตของผู้ป่วย MVD โดยเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 50% อัตราการเสียชีวิตของเคสแตกต่างกันไปจาก 24% ถึง 88% ในการระบาดที่ผ่านมา ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ของไวรัสและการจัดการเคส
การดูแลแบบประคับประคองตั้งแต่เนิ่นๆ ด้วยการให้น้ำคืนและการรักษาตามอาการจะช่วยเพิ่มอัตราการรอดชีวิต ยังไม่มีการรักษาที่ได้รับใบอนุญาตที่พิสูจน์ได้ว่าสามารถต่อต้านไวรัสได้ แต่ผลิตภัณฑ์ในเลือด การบำบัดด้วยภูมิคุ้มกัน และการรักษาด้วยยาหลายอย่าง อยู่ระหว่างการพัฒนา
Rousettus aegyptiacus ซึ่งเป็นค้างคาวผลไม้ในวงศ์ Pteropodidae ถือเป็นโฮสต์ตามธรรมชาติของไวรัส Marburg ไวรัส Marburg แพร่กระจายไปยังผู้คนจากค้างคาวผลไม้และแพร่กระจายในมนุษย์ผ่านการแพร่เชื้อจากคนสู่คน การมีส่วนร่วมของชุมชนเป็นกุญแจสำคัญในการควบคุมการระบาดได้สำเร็จ
ในขั้นต้น การติดเชื้อ MVD ของมนุษย์เป็นผลมาจากการสัมผัสกับเหมืองหรือถ้ำที่อาศัยอยู่ในอาณานิคมของค้างคาว Rousettus เป็นเวลานาน มาร์บูร์กแพร่กระจายผ่านการแพร่เชื้อจากคนสู่คนโดยการสัมผัสโดยตรง กับเลือด สารคัดหลั่ง อวัยวะ หรือของเหลวในร่างกายของผู้ติดเชื้อ และด้วยพื้นผิวและวัสดุ ที่ปนเปื้อนด้วยของเหลวเหล่านี้
เจ้าหน้าที่ด้านการดูแลสุขภาพมักติดเชื้อขณะรักษาผู้ป่วยที่สงสัยว่าเป็นโรค MVD หรือได้รับการยืนยันแล้ว สิ่งนี้เกิดขึ้นจากการสัมผัสใกล้ชิดกับผู้ป่วยเมื่อไม่ได้ปฏิบัติตามข้อควรระวังในการควบคุมการติดเชื้ออย่างเคร่งครัด การแพร่เชื้อผ่านอุปกรณ์ฉีดที่ปนเปื้อนหรือการบาดเจ็บจากการถูกแทงด้วยเข็ม สัมพันธ์กับโรคที่รุนแรงมากขึ้น การเสื่อมสภาพอย่างรวดเร็ว และอาจส่งผลให้มีอัตราการเสียชีวิตสูงขึ้นด้วย พิธีฝังศพที่เกี่ยวข้องกับการสัมผัสโดยตรงกับศพของผู้ตายก็สามารถมีส่วนในการแพร่เชื้อมาร์บวร์กได้เช่นกัน
- ไข้เลือดออกไครเมีย-คองโก รุนแรงถึงชีวิต อ่านต่อได้ที่นี่
อาการของโรค Marburg Virus
ระยะฟักตัว แตกต่างกันไปตั้งแต่ 2 ถึง 21 วัน การเจ็บป่วยที่เกิดจากไวรัส Marburg จะเริ่มเฉียบพลัน โดยมีไข้สูง ปวดศีรษะรุนแรง และมีอาการไม่สบายอย่างรุนแรง อาการปวดเมื่อยตามกล้ามเนื้อเป็นลักษณะทั่วไป อาการท้องร่วงเป็นน้ำอย่างรุนแรง ปวดท้องและเป็นตะคริว คลื่นไส้อาเจียนสามารถเริ่มได้ในวันที่สาม
โรคท้องร่วงสามารถเกิดขึ้นได้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ การปรากฏตัวของผู้ป่วยในระยะนี้ได้รับการอธิบายว่าแสดงลักษณะที่วาดเหมือนผี ดวงตาลึก ใบหน้าไร้อารมณ์ และความเฉื่อยชาอย่างรุนแรง ในการระบาดของยุโรปในปี พ.ศ. 2510 ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีอาการผื่นที่ไม่คันเป็นอาการที่พบในผู้ป่วยส่วนใหญ่ระหว่าง 2 ถึง 7 วันหลังจากเริ่มมีอาการ
ผู้ป่วยจำนวนมากมีอาการเลือดออกรุนแรงในช่วง 5 ถึง 7 วัน และกรณีร้ายแรงมักมีเลือดออกบางรูปแบบ มักมาจากหลายพื้นที่ เลือดสดในอาเจียนและอุจจาระมักมีเลือดออกจากจมูก เหงือก และช่องคลอดร่วมด้วย เลือดออกเองที่บริเวณเจาะเลือด
อาจเป็นปัญหาได้ ในช่วงระยะของการเจ็บป่วยที่รุนแรง ผู้ป่วยจะมีไข้สูง การมีส่วนร่วมของระบบประสาทส่วนกลางอาจทำให้เกิดความสับสน หงุดหงิด และความก้าวร้าวได้ มีรายงานเป็นครั้งคราวในช่วงปลายของโรค 15 วัน ในกรณีที่เสียชีวิต การเสียชีวิตมักเกิดขึ้นระหว่าง 8 ถึง 9 วันหลังจากเริ่มแสดงอาการ โดยมักมีการสูญเสียเลือดและการช็อกอย่างรุนแรงก่อน
0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Credit club877.com
0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0